ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΕΡΓΑ   Λες και τρώμε το χειμώνα παγωτό λες και πέφτουμε σε τοίχους μ' εκατό έτσι ανάποδα λυγάω το βράδυ αυτό του νου τη βέργα.   Λες κι η στάθμη της αγάπης πάει να βρει πόσοι κρύβονται στη λάσπη θησαυροί πώς κοπήκανε στα δάχτυλα οι σταυροί γι' ανθρώπων έργα.   Αδιόρθωτα τα μάτια κι οι καρδιές με κουμπιά και φερμουάρ κατεστραμμένα δυο κουβέντες μου σου πέσανε βαριές κι αποφάσισες να ζεις χωρίς εμένα.   Λες και στρώσανε τον Αύγουστο χαλί λες και βγήκε τ' ασανσέρ σ' ένα κελί που ένας τό 'βλεπε το φως γι' ανατολή κι άλλος για δύση.   Λες και μέσα μας τ' αντίθετα τραβάν να ψηφίζουμε στο ίδιο παραβάν σαν αιώνιο Ιησούν ή Βαραβάν του ανθρώπου η φύση.   Αδιόρθωτα τα μάτια κι οι καρδιές με κουμπιά και φερμουάρ κατεστραμμένα δυο κουβέντες μου σου πέσανε βαριές κι αποφάσισες να ζεις χωρίς εμένα.