ΜΥΘΟΓΡΑΦΙΑ
1978
 
Πρόκειται για κείμενα που αναφέρονται σε κάποιο ξεχασμένο Θεό, και που αντιγράφηκαν ή μεταφράστηκαν από 18 τόμους. Από την εργασία αυτή, που κράτησε από το 1963 έως το 1978, δημοσιεύεται εδώ ένα μικρό αλλά αντιπροσωπευτικό τμήμα.
Η αρίθμηση δεν έχει ιδιαίτερη σημασία για τον αναγνώστη. Είναι απλώς βοηθητική για όσους θα επιθυμούσαν να ανατρέξουν στα κείμενα που χρησιμοποίησα.
 
 
Ζ18
 
Αναπαυόταν
με τ'όνομα Ατούμ στος κόλπους του Νουν
του αρχικού Ωκεανού, φροντίζοντας, για να μη σβήσει η λάμψη του να κρατάει τα μάτια κλειστά ή να κατοικεί σ' ένα λωτό. Κάποια φορά ανυψώθηκε πάνω από την άβυσσο και εμφανίστηκε αστραφτερός με τ'όνομα Ρε.
 
 
XV81
 
'Ηταν ερωτόληπτος.
Αυτοτραυματίστηκε και κρεμάστηκε
στο Δέντρο του Κόσμου. Επί τριάντα χρόνια
έμεινε καθισμένος   χωρίς να μπορεί
να σηκωθεί. Ισχυρίζονται πως είχε
τρία κεφάλια. Με το ένα κοίταζε, με το
άλλο έκρινε και με το τρίτο καταβρόχθιζε
τα πουλιά, τις γυναίκες, τους δούλους
τις φωτιές και το σκοτάδι.
Αγαπούσε το Φως.
 
108
 
Τα δυό του μάτια ήταν ο 'Ηλιος και η Σελήνη.
Το δέρμα του υγρό και οι πόδες
αυτού όμοιοι χαλκολίβανω, ως εν καμίνω
πεπυρωμένη και η φωνή αυτού
ως φωνή πολλών υδάτων.
 
18
 
Σταυρώθηκε
τρεις φορές και αναστήθηκε άδοντας και γελώντας. 'Ηταν Θεός και άνθρωπος, Πουλί και νυχτερίδα. 'Ασπιλος και Κολασμένος, Αμνός και Νυμφίος, Παράκλητος Ποιμήν, Υπερούσιος Βασιλεύς, Ασμοδαίος Σεραφείμ, Ουριήλ και Ραφαήλ.
 
ΙΚI8Ζ
 
Συνήθως
 τον απεικόνιζαν γυμνό ή στολισμένο με κοσμήματα και το κεφάλι ξυρισμένο. Από το κέντρο του κρανίου του φύτρωνε μια πλεξίδα που κουλουριαζόταν στην κοιλιά περνώντας από τον αριστερό κρόταφο. Στην άκρη της πλεξίδας ο Κριός- σύμβολο σοφίας και δύναμης.
 
LXVIII
 
Καθισμένος
 στα γόνατα της μητρός του, αυτή δε να του προσφέρει το βυζί για να τη θηλάσει.  Σε όλες ανεξαιρέτως τις απεικονίσεις πιπιλίζει το δάχτυλό  του, πράγμα που έκανε πολλούς λαούς να τον βαφτίσουν Θεό της Σιωπής του 'Ερωτα και της Φθοράς.
 
8
 
Αυτός
ευλογούσε τους γάμους, προστάτευε και ελευθέρωνε. Αυτός στην αφόρητη οδύνη στους κανόνες του μίσους, στον όγκο της υπεροψίας και των παθών. Πολύ δυνατός, μπορούσε να νικήσει δέκα ταύρους μέσα σε λίγη ώρα.
 
10018
 
'Ηταν
ο εφευρέτης όλων των τεχνών, προστάτης των οδών και των ταξιδιωτών. Γέννησε αφοδεύοντας τον Αρποκράτη, που αργότερα χωρίστηκε σε Γάσπαρ, σε Βαλτάσαρ και σε Θώρ. Οι κραυγές και το κλάμα του γέμιζαν τα βουνά και τις θάλασσες όταν υπέφερε για μας.
 
XXI8Ω
 
Αυτός
ηταν το πρόσωπο μέσα στο σώμα μας
και το πρόσωπο μέσα στο βλέμμα μας
στα ποτάμια, στα βουνά και στα όνειρα.
Στις φωτιές και στις λέξεις.
Στα σκοτάδια, στους σπόρους, στα σπέρματα.
Στους ναούς, στα φιλιά, στην αρχή και στο τέλος.
Στην ηχώ, στον ατμό και στο αίμα.
Στους λαούς, στις φυλές, στον καθένα.
 
(Οι άνθρωποι ζούνε επιθυμώντας Αυτόν.)
 
VI9-1
 
Ασκήθηκε στην αυστηρότητα.
.............................
Σαν αναπαύθηκε και ζεστάθηκε
πρόβαλαν η Δόξα και το Σθένος.
Κάθισε σε βράχο μυτερό κάτω απ' το φως.
..............................
..............................
Στα αριστερά του όρθιοι ο 'Αγιος Πανσέληνος
ο 'Αγιος Κοσμάς ο Ποιητής
και ο 'Αγιος Νείλος. Μπροστά στα πόδια του
ακίνητος ο Νάρκισσος.
............................
'Οποιος πλάγιαζε μαζί του
λυτρωνόταν για πάντα.
 
97218
 
'Οταν γέννησε τη Χρονιά
την παρουσίασε στους ανθρώπους.
Η Χρονιά ήταν τυφλή και άλαλη.
Το στόμα της έμενε πάντα ανοιχτό
και το ονόμασαν Χρόνο.