ΤΑ ΨΕΥΔΩΝΥΜΑ 1975

"Ο ύπνος του έρωτα γεννάει τέρατα."

ΜΠΟΤΟ ΣΤΡΑΟΥΣ

Μόλις τράβηξα τις κουρτίνες, ακούστηκαν τα μάτια της που άνοιξαν διάπλατα, καθώς και τα κάτω άκρα. Μαβιές οι ρώγες της σημάδια σφαίρας. Η Πενθεσίλεια γνώριζε τη σφαγή και τον ανίατο φόβο της ρωγμής. Λυπόταν το σώμα μου και κουλουριάστηκε. Μετά δάκρυσε. 'Υστερα το σήκωσε σαν να ήταν ανήμπορο. Φύτεψα βόγκους και δηλητήρια με μανία. Κομματιάστηκε αδυσώπητα πάνω στους ύφαλους της αγάπης μας.  Οι φωτογραφίες δεν μπορούν να αποδώσουν το γδαρμένο της παρουσιαστικό. ΕΧΕ ΓΕΙΑ. "Αχ Κύριε λυπήσου μας !" και η σιωπή θρυμμάτιζε το βλέμμα μας. Ο ορθοστάτης έρως αναδιπλώθηκε. ΗΛΕΚΤΡΟΣΟΚ. Κύλησε το γάλα κι έγινε θαύμα και η θεία χάρις μας πλυμμήρισε. Τα φιλιά μου ιδρωμένα την ευλόγησαν. 'Υστερα άρχισε η μουσική. Κίτρινο και γυαλιστερό όπως Γαλήνη Γαλαθηνός Γαλιλαίος και Γαλανός. Γιρλάντες τυλίχτηκαν στο δέρμα μας: Μας χρωματίζει Η φυλλοβόλος Αφροδίτη. Τώρα
Τα δάχτυλά της κινούνται ελαφρά.
Οι μηχανές προβάλλουν εικόνες φρίκης.
Δόντια, μαλλιά και νύχια έξω απ' τις φυλακές.
Το στέρνο μου περιχαρακωμένο.
Πέτρες θρυμματισμένες. Στο μυαλό μου
'Ενας πάταγος. ΧΛΟΥΠ !
Η Μονεμβασία ξύπνησε και με πονά.
Πώς να την αγνοήσω ;
Πώς να σκοτώσω τα εφτάψυχα μάτια της ;
  Μια Διαδήλωση Κατεβαίνει Προς τη θάλασσα. Τα μάτια της ορθάνοιχτα Ανάμεσα στα στάχυα και στον ουρανό. Το σώμα της και το στόμα της ορθάνοιχτα. Σαν τα γαλάζια Πέταλα               Σέπαλα Μάτια μου Μάτια μου Μάτια μου Ψεύδομαι 'Οταν λέω Πως Σ' αγαπώ.