Σημειώσεις Για 'Ενα 'Αλλο Βιβλίο   Το ρήμα αναξιόπιστο κι η γλώσσα ανάπηρη
ΜΑΝΤΩ ΑΡΑΒΑΝΤΙΝΟΥ   Ο ΑΡΙΣΤΕΡΟΣ ΣΟΥ ΩΜΟΣ   Πίσω από τον αριστερό σου ώμο, είναι ένα φαράγγι γεμάτο πέτρες και χαμόγελα από μετάξι σκαλωμένα σ' αγριοπούρναρα. -Στον ώμο π' ακουμπάει το κομμένο μου κεφάλι- Μικραίνεις. Μικραίνεις τόσο που γίνεσαι ένας λεκές στο πάτωμα. Αρχίζουν οι μοναχικοί περίπατοι στο δωμάτιο. Πιάνω το κεφάλι μου και το πετάω σ' έναν οποιοδήποτε δημόσιο χώρο, σα χειροβομβίδα.   Μετά τίποτα.     Η ΣΠΑΣΜΕΝΗ ΒΙΤΡΙΝΑ     Ι Το πρωί στο λεωφορείο ξετυλίγεται η σκέψη μου σαν τόπι από ύφασμα χρώματος τυρκουάζ και τυλίγει την πόλη.   Κάθε πρωί η ελεύθερη σκέψη ντύνει την πόλη στο μετάξι.   V Σα λύκος θα ουρλιάξω έξω από την πόρτα σου. Και η σελήνη -α η σελήνη των ποιητών- θα μου ανοίξει το κεφάλι στη μέση, για να διαβάσει το χάρτη των ιδεών μου.   VI του Βασίλη Στεριάδη   Ο φίλος μου δάκρυσε μόνο από τό 'να μάτι. -Τ' άλλο ήτανε γυάλινο- Μ' αυτό όμως σημάδεψε τη βιτρίνα σας και την έκανε κομμάτια.   Τότε άνοιξε το τρίτο του μάτι και είδε τον κόσμο μιγαδικό αριθμό.